Het ritme van vandaag

De wekker gaat. Nou en? Voor wie moet ik eruit? Voor mezelf. Ik blijf liggen. De wekker gaat nog vier keer. Mummeltje rammelt aan zijn tralies. Hij wil er blijkbaar wél graag uit. Ik sleep mezelf de trap van mijn hoogslaper af. Gelukt.

Ontbijt. De volgende taak. Normaal gesproken een eitje. Maar dat eitje bakken is nu een hele grote opgave. Ik ontwijk de taak zolang mogelijk. Als mijn maag elke tien seconden hongerige geluiden maakt, sleep ik mezelf naar de keuken. Check. Gelukt. Douchen dan. Nee. Ik wil niet! Mummeltje is al begonnen aan zijn wasbeurt. Ik neem een voorbeeld aan hem en gooi mezelf de douche in. Check, gedaan.

Nieuwe lessen maken. Dat is leuk! Totdat ik muziek moet tellen. Ik raak telkens de tel kwijt omdat mijn concentratie ver te zoeken is. Frustratie! Ik wil mijn laptop de hoek in gooien, maar bedenk me nog net op tijd dat mijn laptop – naast mijn konijntje – mijn enige goede vriend is, die ik niet op anderhalve meter afstand hoef te houden. Wat zou ik moeten zonder mijn laptop nu? Helemaal niks. Dus leg ik hem heel voorzichtig weer op mijn bureau.

De gemeente geeft me onzekerheid. Ik wil aanspraak maken op de regeling voor ZZP’ers om eenmalig 4000 euro tegemoetkoming aan te vragen. Voor onder andere huurkosten, want mijn verhuurders hebben mij voor komende maanden gewoon hun factuur doorgestuurd. Gelijk hebben ze, maar zonder inkomsten zijn die facturen lastig te betalen. Een voorwaarde van aanspraak maken op de regeling is dat je onderneming niet op je eigen adres is gevestigd. Dat is bij mij wel het geval. Maar ik betaal wel degelijk huur aan dansstudio’s. Ik vraag de gemeente hoe het zit. Als de studio van wie ik huur tegemoetkoming krijgen, dan hoef ik mijn factuur toch niet te betalen? Ik krijg een dooddoener retour. Of ik even de pagina met FAQ wil checken. Alsof ik niet de intelligentie heb om alle regels uit te spitten voordat ik een mail stuur. Ik vraag collega’s om raad. ‘Gewoon indienen en meteen een bezwaarschrift schrijven met uitleg.’ Vreemd dat bij de gemeente niemand hier een beleid over heeft. Want als de studio’s waaraan ik huur betaal zelf ook een vergoeding vragen, dan krijgen we dubbel uitbetaald. Waarom kan de gemeente mij niet zeggen dat als de studio’s tegemoetkoming ontvangen, ik mijn factuur de prullenbak in kan gooien? Waarom is hier geen consensus over? Ben ik overgeleverd aan het goede gedrag van mijn verhuurders? Een van mijn verhuurders geeft aan mij te zullen compenseren indien zij tegemoetkoming ontvangt. Dat is fijn (en ook niet meer dan normaal). Een andere verhuurder reageert niet.

Als ik mijn brievenbus open vind ik een boete. Ik heb mijn auto namelijk niet apk gekeurd voor 20 maart. Klopt. De vriendin van de eigenaar had corona en dus durfde ik het niet aan. Ik heb instanties gebeld en geprobeerd te mailen, maar als het telefoonnummer een bandje heeft aanstaan met ‘wij nemen niet op, gelieve te mailen’ en de site ligt er vervolgens uit, dan weet ik verder ook niet hoe ik het op moet lossen. Of ik even 400 euro wil betalen. Nou nee, dat wil ik niet. Ook maar weer bezwaar maken. Al weet ik niet waar.

Ondertussen luister ik naar de ‘samen sterk’ top 100 op radio 538. Een mooi initiatief met liedjes die nu ineens sterker binnenkomen. Ik schrijf ze op en gebruik ze voor mijn  nieuwe lessen. Ook leerlingen dragen liedjes aan die ze mooi vinden. Lief hoe iedereen dit samen doet op afstand. Ik krijg veel virtuele knuffels en die voelen ook vanaf een afstand heel dichtbij.

De Rabobank app laat mij elke dag zien dat mijn saldo bergafwaarts gaat. Ik houd goede hoop. Dat ik op tijd iets van de gemeente ontvang. Dat ik deze periode kan overbruggen. Veel lieve leerlingen en ouders die aanbieden om lesgeld voor volgend seizoen alvast over te maken. Dat biedt uitzicht, mocht het echt nodig zijn. Ik ben oneindig dankbaar voor zoveel steun.

Ondertussen maak ik overuren en heb nog meer werk dan normaal. Hoe kan iemand zich vervelen nu? Mijn maag knort weer. Het is blijkbaar wederom tijd voor eten. De koelkast is leeg. Boodschappen doen dus. Ik neem pizza, want die kan ik in de oven gooien en ondertussen verder werken. Als ik terugkom van de Albert Heijn besef ik me dat ik achttien trappen omhoog moet lopen. Het is niet anders want met de lift wil ik nu niet gaan. Als ik eenmaal boven ben doe ik maar meteen mijn oefeningen. Krachttraining en stretchen, want nu ben ik toch warm. Mummeltje wil ook eten. Gelukkig hoef ik voor hem niet te koken. Hij is tevreden met een handje brokken, een plukje hooi en een hoopje worteltjes.

Weer een dag doorgekomen. Ik weet dat het belangrijk is om in het ritme te blijven. Niet verzanden in eindeloos op de bank hangen. Het ritme van vandaag is onregelmatig & grillig en de dans daarop zou eveneens weinig flow hebben. Een dag met frustratie en een dag waarop zelfdiscipline op de proef is gesteld. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik niet de enige ben, die met het ritme van vandaag worstelt. Dit alles heeft veel te maken met dans. Het is belangrijk om het ritme te voelen en te houden en om in de maat te dansen. Ook als de muziek moeilijk te tellen is.