De GROTE voorjaarsschoonmaak 

Stel; je hebt keelpijn en je voelt een algeheel gevoel van malaise opkomen. Ik ben vast niet de enige die dan voornemens is om extra gezond te eten en op tijd naar bed te gaan. Uit overlevingsdrang proberen jezelf schoon te maken van alle slechte bacteriën in je lichaam. Naarmate dat algehele gevoel van malaise toeneemt, worden de maatregelen die we nemen ook serieuzer. Waar bij keelpijn een extra glaasje jus d’orange de gemoedsrust in bedwang houdt, doet iemand na een flinke griep misschien een ontgiftingssapkuur. Of bij de diagnose longkanker toch maar eindelijk besluiten om te stoppen met roken. Uit alle macht proberen we ons lichaam schoon te maken om er daarna herboren weer tegenaan te kunnen. Solidair als we zijn, deelt iedereen nu een algeheel gevoel van malaise en is de wereld en masse aan de grote voorjaarsschoonmaak begonnen.

Massaal slaan we zeep en schoonmaakmiddelen in, dragen we mondkapjes, wordt mijn mandje bij de AH meteen na gebruik gedesinfecteerd en – de wonderen zijn de wereld nog niet uit – worden de wc’s in de treinen schoongemaakt. Als buitenaards leven hier nu een kijkje zou komen nemen, zouden ze zich  waarschijnlijk afvragen of smetvrees natuurlijk gedrag of een massaal aangeboren afwijking van onze soort is.

Tot nu deed ik niet mee aan de grote voorjaarsschoonmaak. Opruimen & schoonmaken zijn zowiezo niet mijn beste kwaliteiten. Iedereen heeft eigen talenten en ik kan hier vrij duidelijk over zijn: eten dat op de grond is gevallen opeten is nooit een goed idee maar doe je dat bij mij, dan kan dat fataal aflopen nu in heel Eindhoven geen IC-bed meer te vinden is.

Ik ruim heus weleens op. Als ik mijn pilatesoefeningen wil doen, moet namelijk eerst de vloer vrijgemaakt worden. Even mijn kleding onder het bed gooien valt voor mij ook in de categorie opruimen. Mijn uitgangspunt is; als je het niet meer ziet, is het opgeruimd. En dat is geen kwestie van kort door de bocht even je eruit kletsen. De groten der aarde lijken trouwens gelijkgezind. Zoals Descartes stelde ‘Ik denk, dus ik ben’. Dat kan hier prima op van toepassing zijn, want ‘kleren onder mijn bed denken niet en dus zijn ze er niet.’ En als je geen rotzooi hebt, hoef je hem ook niet op te ruimen. Voilà.

Echter, vandaag heb ik die ontkenningsfase afgesloten. Nu ik sinds twee maanden een hoogslaper bed heb, begint het onder mijn bed moffelen van zaken toch op te vallen. Dus; tijd voor de GROTE voorjaarsschoonmaak. Werk aan de winkel! Een paar uur later ben ik uiteindelijk blij met het eindresultaat. Na het opruimen van het huis, ben ik zelf aan de beurt. Want ik ben nu toch bezig.

En dus moet er gemediteerd worden voor een mentale schoonmaak. Struinend naar de beste meditatie app frustreer ik me al snel over het feit dat mijn telefoon een geheugenprobleem heeft. Ouderdomskwaaltje. Voordat ik een app kan installeren ben ik daarom dertig minuten bezig om te bepalen welke filmpjes ik voor altijd van mijn telefoon af durf te gooien. Voor iemand met weinig talent voor opruimen, valt de lastigheidsgraad hiervan niet onderschatten. Daarna kom ik erachter dat de gemiddelde meditatie app al naar een betaling vraagt als je ook maar naar je telefoon kijkt. Een andere app stuurt na 45 minuten een e-mail met een code, die maar dertig minuten geldig is. Na een uur tieren en vloeken heb ik eindelijk met succes een meditatie app op mijn telefoon staan. Eindelijk lig ik – als een stresskonijn met veel te hoge bloeddruk – op mijn matje en zet ik de app aan. Verwachtingsvol doe ik mijn ogen dicht en kijk uit naar een moment van innerlijke rust. Naar een zachte, fijne, warme stem met op de achtergrond een paar mooie tingeltjes. Dan hoor ik schel en hard de zus van Tineke Schouten praten. Tenminste, dat weet ik niet helemaal zeker maar ik durf het wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te beweren.

Ze praat in het engels, met zo’n joekel van een Utrechts accent dat ik in vergelijking met haar wel een native engelse lijk. Tel daar nog een hoop achtergrondgeruis erbij en ik begrijp dat ik vrij snel zal moeten accepteren dat die innerlijke rust hem nu niet gaat worden. Tineke Schouten vind ik een zeer getalenteerd wereldmens, maar ik zou haar niet snel inhuren voor mijn dagelijkse portie innerlijke rust.

Iets anders doen dan maar! Een uur skeeleren staat als volgende activiteit popelend te wachten om afgevinkt te worden op de to do-lijst. Een sterk lichaam is belangrijk voor mijn werk en voor het immuunsysteem. Omdat ik inmiddels redelijk een heldin op wieltjes ben geworden, skeeler ik nu twee keer zo hard als een week geleden. Dus merk ik onderweg dat mijn rondje van een uur al na een half uur bijna ten einde is. Dat is niet de afspraak! Gelukkig kan ik rekenen op mijn niet-aflatende onvermogen om routes te onthouden, zelfs niet na dezelfde weg al vijftien keer geskeelerd te hebben. ‘Volgens mij moest ik hier rechtsaf’. Niet dus. Geen mobiel mee = geen google maps. Niemand op straat = geen hulp. Lang verhaal kort, dat uur skeeleren heb ik makkelijk gehaald.

In het kader van de innerlijke voorjaarsschoonmaak moet er vandaag extra gezond gekookt worden. Na een oneindige zoektocht naar een citroenrasp, waarvan ik voor vanmiddag het bestaan nog niet af wist, verbaas ik me over mijn nieuwe aankoop. Als ik mezelf gisteren verteld zou hebben dat ik vandaag een citroenschil zou raspen had ik mezelf keihard uitgelachen. Waarom zou je dat doen? Waar is dat goed voor? En waar in hemelsnaam koop je een citroenrasp in tijden van Corona?

Vol goede moed begin ik met een vegetarisch recept van Albert Heijn: volkoren penne met saus. Dat gaat me verbazingwekkend genoeg af. Bij het raspen van de citroen gaat er wel een klein stukje vinger mee, maar het percentage vlees vind ik te miniem om te spreken dat het hier nu gaat om een vleesgerecht. Voor mij ligt een mengsel van cottage cheese, pijnboompitten, citroenrasp, knoflook en ui. Ik voel me een keukenprinses. Ik check mijn volgende stap: ‘pureer het mengsel met de staafmixer tot een gladde saus.’ Staafmixer? Ai. Ik dacht na die citroenrasp mijn culinaire collectie toch eigenlijk wel compleet te hebben. En dus werd mijn penne met gladde saus omgedoopt tot penne met ondefinieerbare klonten cottage cheese, pijnboompitten, citroenrasp, knoflook en ui. Mocht een chefkok hier nu onmetelijk enthousiast van worden, dan leg ik natuurlijk graag uit hoe jij zelf penne met ondefineerbare klonten kunt maken.

Toegegeven, ik moet nog wel een beetje oefenen met opruimen en schoonmaken. Maar met een beetje geluk heb ik straks een opgeruimd huis, telefoon, hoofd, lichaam en twee nieuwe skills; skeeleren en koken. Toch best wel nuttig eigenlijk, die grote voorjaarsschoonmaak. Wel spijtig dat er eerst een virus voor nodig is om me te overtuigen mee te doen aan dit schoonmaakfestijn. Ik hoop dat ik mijn huis een beetje opgeruimd kan houden, na deze grote voorjaarsschoonmaak. En dat ik er geen smetvrees aan overhoud.