Er was eens
Er was eens…. een woonruimte van vierentwintig vierkante meter met op elke vrije centimer een danskostuum. Maar liefst negentig prachtige kostuums, gemaakt door Shura Glasmacher sieren mijn kamer. Voor een voorstelling die pas over een half jaar plaatsvindt. Ach, een goede voorbereiding is het halve werk. Of de kostuums passen weet ik niet, want ik heb geen dansers om ze uit te proberen. Of ze nu passen is trouwens ook niet relevant, als ze over een half jaar nog maar passen! Nu ik de kostuums in mijn huis zie liggen valt het me op dat ze precies dezelfde kleuren hebben als mijn gordijnen, bank, kussens en; mijn schoenen(!). En dat terwijl ik de kleur van de locatie – gevangenis De Vrije Wolf in Utrecht – heb aangehouden.
Er was eens…. een boze stiefzus, die iedereen opeens als nieuw familielid had: stiefzus Corona. Zij verbiedt ons om het huis uit te gaan. Om onze familie en vrienden te zien en om te gaan dansen op het bal. Tja, je hebt je familie niet voor het uitkiezen. En dus blijven we allemaal maar thuis. Zo bang zijn we voor haar.
Er was eens… een bijzondere groep dansers: L.O.F. DanceCrew. Vijfenveertig in totaal. Verdeeld over drie groepen in Culemborg, Utrecht en Nijmegen. Van 11 tot 51 jaar oud delen zij hun passie voor dans. Samen met hen begon ik een jaar geleden met het bedenken van een voorstelling in een gevangenis, bedoeld om 75 jaar vrijheid te vieren. Want pas nadat je je gevangen hebt gevoeld kun je je vrijheid waarderen, was mijn uitgangspunt. En dus gingen we ons opsluiten. Een paar weken voor de première – als alles bijna af is – neemt boze stiefzus Corona dit veel te letterlijk en tovert ze voor ons allemaal een eigen persoonlijke gevangenis tevoorschijn. Dan kan lekker iedereen meedoen! Ken je dat? Dat je zus wil wat jij hebt en je dan nog wil overtreffen ook? Stomme stiefzus, bemoei je er niet mee! Ik was helemaal niet van plan om van mijn voorstelling een sprookje te maken en al helemaal niet zo’n zwarte. Maar onze boze stiefzus is niet te stoppen. En daarom bedreigt ze onze papa’s en mama’s met de dood als we niet naar haar luisteren.
Maar dan kent ze L.O.F. DanceCrew nog niet! Want wie niet immuun is moet creatief zijn en daarom repeteren we gewoon lekker door voor ons bal. Want vroegen of laat zullen we daarheen gaan. Boze stiefzus of niet. Tijd dus voor de online L.O.F. DanceCrew repetitie! Dit keer met dansers van de groep uit Utrecht, verbonden aan Parnassos Cultuurcentrum. Met Ellie vanuit Malta en Sabine vanuit Tsjechië. Het went nog niet, om online te repeteren en niet gedesoriënteerd te raken in je eigen huiskamer. En natuurlijk is een bal leuker als je in het echt met elkaar kunt dansen. Maar we laten ons niet kennen en dansen door in tijden van gevangenschap. Daar gaat onze voorstelling over en dus moeten we eraan geloven.
Bizar om deze voorstelling af te maken in het bijzijn van boze stiefzus Corona, vanuit onze eigen persoonlijke gevangenis. Met als hoofdvraag: kun je je gevangen voelen in vrijheid? Of vrij in gevangenschap? Ik was vastbesloten om dit grondig te onderzoeken maar het had ook wel een tandje minder gekund dan in dit zwarte sprookje.
Dan nog even een woord aan onze collectieve boze stiefzuster: Ik gooi vanavond om twaalf uur even een schoen naar buiten. Je wilde toch zo graag dat muiltje passen? Nou, wie de schoen past, trekke hem aan. Dus ga je gang. Je maakt ons als groep mensen sterker totdat het punt komt dat je er zelf aan onderdoor gaat. En zodra het zover is, gaan we lekker dansen op ons bal. Het wordt een dansfeest zoals nooit tevoren. Ik hoop dat iedereen komt (BEHALVE JIJ), want 75 jaar vrijheid moeten we zodra het kan meer vieren dan ooit tevoren.
Ja Stiefzus, je hebt me ergens ‘geholpen’, want ik ben erachter gekomen dat je daadwerkelijk je vrijheid meer waardert als je eerst gevangen hebt gezeten. Maar verder ben ik klaar met je moderne sprookje. Ik vind het maar een stom verhaal. Sprookjes bestaan niet. En dus is er ook geen THE END, maar morgen gewoon weer een dag.
Mijn oog valt op een van de negentig kostuums. Is dit meant to be en wist het universum dat deze negentig kostuums een half jaar lang zouden moeten inblenden in mijn interieur? Wist het universum dat ik straks geen geld op mijn bankrekening meer heb om iets aan mijn inrichting te doen? Of om nieuwe kleren te kopen? En heeft ze mij daarom voorzien van negentig kostuums in de kleuren van mijn huis? Die ik kan ophangen als gordijn of kan gebruiken als dekbed. Desnoods als uitbreiding van mijn garderobe. Bijpassende schoenen heb ik in ieder geval al. Ik kan zo naar het bal. Kom maar op, ik ben er klaar voor! En ik niet alleen, de dansers van L.O.F. DanceCrew ook. Check dit filmpje van vanavond maar eens. Hopelijk vieren we binnenkort dat we onze vrijheid terug hebben. Jullie zijn in ieder geval allemaal uitgenodigd op ons bal!
