Sommige angsten zijn het overwinnen niet waard. Toch? Ik heb; een belfobie, ik vind het awkward om mezelf te filmen en ik ben bang om te vallen. Nou en? Tot deze week koos ik altijd voor een live meeting zodat ik niet hoefde te bellen. Filmpjes van mij waren gelukkig zowiezo geen vereiste en vallen; tja, dan moet je geen activiteiten doen waarbij je kunt vallen. Simpel! Maar in deze nieuwe isolatie situatie is het leven anders.
Een online video platform voor lessen uittesten betekent dat je online met iemand moet connecten om dat uit te proberen. Het ergste van twee angsten bij elkaar; bellen MET video!
Maar WAT MOET JE? Als je Nederland mee in beweging wilt houden en je toch een voorstelling in de planning hebt. Wanneer die dan ook plaats zal gaan vinden. The show must go on! Dus heb ik de afgelopen dagen gebeld MET video. En; ik heb het overleefd!
Volgende op de fobie lijst: angst om te vallen. Toen ik mijn communie deed had ik een pracht van een witte jurk, net boven mijn knieën. Maar omdat ik een nogal onhandig buitenkind was, viel ik regelmatig. In mijn communieboekje stond dan ook een gebed aan de lieve heer; ‘Wilt U mij helpen dat ik voor mijn communie mijn knieën niet meer kapot val? Mijn jurk staat zoveel mooier zonder bebloede knieën eronder.’ Daarom vermeed ik de maanden voor mijn communie het buitenspelen. Op de dansacademie werd gezegd; niet skiën, dat is veel te blessuregevoelig! Langzamerhand ging ik activiteiten met valrisico beperken. Maar hoe ga ik nu mijn conditie op peil houden? Hardlopen? Au! Voor dansers is hardlopen niet ideaal. Ik heb geen fiets en ik ben ook geen ijskonijn dat gewoon ergens buiten het water in springt om te zwemmen. Skeeleren dan?! Ja! Na vijf minuten als een net geboren hertje op de skeelers – wankelend en onhandig – ga ik een helling af en denk ik; aaah, hoe zat dat ook weer met die remmen?! Na deze bijna-doodervaring haast ik me naar de Decathlon om een helm en knie- elleboog- & polsbeschermers te kopen. En kies ik alleen nog wegen die vlak zijn. Maar toch wel weer mooi (gedeeltelijk) een angst overwonnen! Ik beloon mezelf met een schouderklopje, want in tijden van ‘social distancing’ is er niemand anders die me dat geeft.
In een week tijd ben ik drie angsten aangegaan. Met dank aan Coach Corona?
Ik wil het liever niet toegeven. Met positieve aanmoediging gaan leerlingen immers sneller vooruit dan met negatieve feedback. Oja? En ikzelf dan? De meest negatieve coach zorgt ervoor dat ik in no-time mezelf ontwikkel. Maar als ik zou mogen kiezen, dan zou ik toch liever een andere coach zoeken. Ik probeer niet toe te geven dat ik door Coach Corona straks fobievrij ben.
Vandaag zag ik een filmpje van een Zumba docent, die vanaf het dak van een gebouw les verzorgde aan mensen op balkons. Wauw, dat wil ik ook! Echter; hoogtevrees heb ik ook nog op mijn fobie lijstje staan. Nou, die hoef ik niet zo graag te overwinnen nu. Dan maar even niet lesgeven op daken van gebouwen. Er zijn grenzen.
Ook al is Coach Corona dat absoluut niet met mij eens.