Sta op uit je lamlendigheid
Zelfs in bizarre tijden gaan alledaagse dingen door. Mijn konijn wil eten en drinken zoals altijd. Mijn boekhouding moet ingeleverd worden zoals elk kwartaal. Zelfs relaties komen tot een eind en ouders gaan naar een verpleeghuis. Naast corona gaat al het andere blijkbaar gewoon door. Terwijl naast HET virus niets meer relevant lijkt te zijn nu. Rekeningen betalen, de boekhouding doen, avondeten koken.. soms lijkt alles zo nutteloos. Omdat de wereld bijna lijkt te vergaan en het voor mijn gevoel nog een jaar duurt voordat we hieruit kunnen komen en weer ‘normaal kunnen doen’. Waarom zou ik dan tijd, energie en moeite investeren in de dingen in en om mij heen? Kan ik niet beter in een lenteslaap gaan en vragen of iemand mij wakker maakt als alles weer beter gaat?
Omdat – zodra we ook maar een beetje uit ons isolement mogen – we de kracht, spirit en de skills moeten hebben om dat voor 100% weer te doen. Gaan we nu drie maanden of langer op de bank hangen, dan is ons ritme weg en onze lichamelijke conditie & motivatie ver te zoeken. En dus moeten we ook nu doen wat we kunnen om zoveel mogelijk ‘normaal’ te blijven doen. Dan kunnen we ons leven straks zo snel mogelijk weer oppakken.
Dat blijkt wel lastig als niemand meer iets van je verlangt. Niemand verwacht dat je op komt dagen, een e-mail beantwoordt of van de bank afkomt. Nu meer dan ooit moeten we onszelf motiveren om al die dingen te doen.
Dat lukt me gelukkig goed. Soms moet ik op de automatische piloot. Als ik teveel nadenk komt er niets uit mijn handen. En dus ging ik vandaag maar aan de slag om de kwartaalboekhouding in te dienen. Vreselijk hersendodend. Elke minuut vroeg ik me af wat mijn bonnetjes ertoe doen in een wereld van corona. Aangezien het antwoord ‘boete van de Belastingdienst’ is, lukt het me toch om de hele litanie aan BTW en bedragen in te voeren. Als ik klaar ben, besef ik me dat ik nog moet eten. Ook al zo’n geweldige hobby van mij; koken. Pff, ik vraag me af wanneer ik weer aan mijn echte hobby en werk toekom: dansen!
Gelukkig heb ik een lange adem; ik kan wel tegen een stootje en dus kijk ik geduldig weer het acht uur journaal met nog meer van dezelfde corona feitjes. De klok slaat pas 20:30u. Ik kan nog lang niet slapen en dus ben ik blij dat ik even kan schrijven. Binnenkort schrijf ik een column voor een katholiek magazine. Tja, dat is mij ook een raadsel hoe wij zo tot elkaar gekomen zijn, maar ik laat mijn gedachten vast gaan over de inhoud. Ik vind het een hele leuke nieuwe uitdaging!
Over twee weken geef ik een workshop burlesque online, voor de ‘week van well-being’, met mensen die nog niet eerder mijn leerlingen waren. Spannend. Ik denk dat ik dat op een goede manier kan verzorgen. Dus ook daar bedenk ik een oefening voor. En dat is het zomaar alweer laat. De tijd vliegt als je bezig bent. Dat geldt ook voor alle mensen die zich maar moeilijk tot iets kunnen zetten. Je moet eraan beginnen; dan valt de rest wel mee.
Daarom is bewegen belangrijk. Na jezelf bijna te schoppen om wakker te worden en een work-out te doen, ben je meer wakker dan ooit en kun je vervolgens boodschappen doen, je tentamen leren of wat dan ook doen waarvan jij het normaal gesproken lastig vindt om aan te beginnen. Helemaal op een maandag, want die dag is al zo lastig om te beginnen. Laat je niet gek maken. Daarom heb ik elke maandagochtend een voeten work-out 10:30u; om voeten & enkels wakker te maken en te versterken. Toch enigszins ontspannen om de week mee te beginnen maar na de work-out heb je zeker het gevoel dat je de week goed en sportief begonnen bent. Ik vrees nu al voor de spierpijn van morgen. Maar behalve een straf is dat ook een beloning voor het harde werk! Dus schop jezelf die work-out in. Alle begin is moeilijk maar daarna wordt het beter en gaat je dag als vanzelf. Ik gun het jullie; dus voel je welkom om mee te doen! Eerstvolgende work-out (ook voor niet-dansers) is zondag om 11:45u. Geef je op via een bericht of e-mail. Dans in je huiskamer de sterren van de hemel, voel je lekker in je vel en als we dan eenmaal we samen mogen: tot dan(s)!