Flexibiliteit 2.0

We zijn gewaarschuwd; binnenkort kunnen we een deel van ons – wat vroeger heette – normale leven weer gaan leiden. Mits we ons aan de anderhalvemeterregel houden. En dus worden wij ondernemers gevraagd om na te denken over het hervatten van onze werkzaamheden met het in acht houden van anderhalve meter ruimte tussen elkaar. Tjonge. Ik houd van sudokuh’s, dus dit is een dermate hoge level puzzel waar ik ontzettend blij mee zou moeten zijn. Toch spring ik nog niet echt een gat in de lucht. Het puzzelen 2.0 kan beginnen.

Al snel ben ik er over uit dat het merendeel van mijn danslessen voortgezet kan worden met een helft van mijn leerlingen. Maar wat dan met de andere helft? Ik kan hen indelen in groepA en B. GroepA heeft de even weken les en groepB de oneven weken. Maar iedereen heeft recht op een wekelijkse dansles en daarom zal ik voor de groep die niet in de studio kan dansen dan ook een virtuele zoom les geven. Dat betekent voor mij per les het dubbele aantal uren werk. Joechei, kijk mij blij zijn! Niet echt, want tijd heb ik niet over. Ook nu niet. Maar de ontwikkeling om weer mondjesmaat in de studio samen te dansen is natuurlijk wel iets om naar huis over te schrijven. Betekent echter wel dat ik de komende weken of maanden aan niets anders toekom, dan al mijn lessen twee keer geven.

Volgende op de lijst: de DanceCrew repetities. The show must go on en dus moeten we kijken of we ook deze repetities met anderhalve meter afstand tot elkaar kunnen laten plaatsvinden. Wederom denk ik dat dat kan met de helft van de groep. De andere helft krijgt dan wederom online repetitie. Wat ik nog niet zeker weet is of ik de dansers in de studio een ruimte laat aftekenen van 1,5 bij 1,5 meter of dat we de dansen wel in geheel kunnen dansen, omdat we maar met de helft van de dansers zijn. Dat vergt waarschijnlijk twee keer zoveel tijd omdat we voor een doorloop eerst moeten uitproberen of we elkaar kunnen passeren op anderhalve meter afstand. Als ik kijk naar het winkelend publiek bij de Albert Heijn ben ik überhaupt er niet van overtuigd dat in heel veel gevallen de anderhalvemetermaatschappij een geslaagd plan is. Teveel mensen passeren elkaar alsof er niks aan de hand is en schieten rakelings langs elkaar.

Ik weet nog niet precies wat ik van deze ontwikkeling vind. Ik geef 19 uur les per week. Dit worden er dan dus 38. Dat lijkt minder dan een part-time baan, maar elke les heeft ook minimaal twee uur voorbereiding per week nodig. Dat zijn dan 19 keer 2 = 38 uur per week erbij. Totaal lesgeven: 76 uur per week. Tel daarbij op dat ik ook mijn administratie, bijscholing en eigen training doe a 5 uur per week = 15 uur. Dan zitten we op 76 + 15 = 91 uur per week aan werk. Oja, emails beantwoorden, nieuwe shows en initiatieven bedenken: totaal 5 uur per week. Totaal 96 uur per week. Okee, moet kunnen toch? Gedeeld door 7 dagen per week = 14 uur werk per dag (uitgaande van een werkweek van 7 dagen). Dat betekent; geen vrije dag meer de komende tijd en werkdagen van 10 uur in de ochtend tot middernacht. Jeetje. Ik houd heel erg van mijn werk hoor, maar dit spartaanse schema hoop ik niet heel lang te hoeven volhouden. Wanneer moet ik dan boodschappen doen? En even gaan zwaaien bij mijn ouders voor de deur? Of ehm, heel ouderwets een boek lezen? Poe, morgen maar een paar maandvoorraad Red Bull inslaan bij de Albert Heijn. Ik vrees echter dat Red Bull het nieuwe wc-papier hamsteren wordt. Laat ik maar vroeg opstaan, misschien hebben ze dan nog wat blikjes in de schappen staan.

Rutte vindt de anderhalvemetermaatschappij het nieuwe normaal. Ik mag toch hopen dat dit een tijdelijke situatie is. Rutte heeft het erover dat we aan het nieuwe normaal moeten wennen, want dit is wat het voorlopig is. Oja? Als je de samenleving gezond en zonder burn-out wil laten zijn, dan denk ik dat we er allemaal baat bij hebben dat dit nieuwe normaal zo snel mogelijk verleden tijd is en niet meer normaal is voor ons.

Nog een gedachte: als ik de helft van mijn leerlingen in een studio kwijt kan, zal mijn verhuurder dan mij ook maar de helft van de factuur sturen? Ik gok van niet. Moeten mijn leerlingen dan ineens per les twee keer zoveel betalen? Lijkt me ook niet redelijk. Wie is de klos van dit prijsverschil? Yep, Ik. Ach, minister Wiebes heeft toch gelijk: dat is het eigen ondernemersrisico.

Er zitten mijns inziens nog heel wat haken en ogen aan de anderhalvemetermaatschappij, hoe goed ik het ook vind dat Rutte ondernemers wil laten werken in deze bizarre tijd.

Niet dat ik echt een keuze heb. Het is ‘take it or leave it’. Je houdt je aan de anderhalvemeterregel en je kunt werken of je doet het niet en je blijft lekker virtueel thuis. Ik denk aan de leerlingen die ik in groepjes weer real-live kan zien dansen in de studio. Wat zou dat fijn zijn! Natuurlijk wil ik meedoen aan het werkende leven en rekening houden met de anderhalvemeterregel. Zelfs als ik daardoor meer kosten en minder inkomsten heb. Maar als ik zie hoeveel uren er in een week zitten, maak ik me toch wel een beetje druk, dat ik hier niet aan kan voldoen. Plus de reistijd naar de studio’s die ik als vanouds zal hebben. Misschien is de afweging om sommige lessen en repetiites wel in de studio te laten plaatsvinden en anderen online voort te zetten. Maar welke dan? Want iedere danser wil liever in de studio dansen dan in zijn of haar eigen woonkamer. Voor mij zijn alle dansers even belangrijk, dus kan ik niet een onderscheid maken over welke lessen ik wel en welke lessen ik niet in de studio zou willen laten plaatsvinden.

Ik houd niet van regels en ik vind het fijn dat Rutte ons het voor nu even zelf laat bedenken, maar ik vind keuzes maken ook lastig, dus wat moet ik nou? Ik begon net te wennen aan thuisisolatie en lesgeven online en nu word er alweer verwacht dat ik de stap maak naar half online dansen en half  in de studio dansen. Ik dacht dat ik na jaren danstraining flexibel was, maar deze keuzes gooien mij in een spagaat die ik tot nu toe nog niet geoefend heb. Toch wil Rutte dat ik binnen nu en een week mezelf in deze spagaat gooi.

Ik laat het maar even op me afkomen. Als het zo is, dan zal ik een weg vinden. Tijd om te huilen is er immers niet. Tijd om na te denken ook niet, dus ik hoop dat ik vannacht een hele goede droom droom met daarin alle antwoorden over de nieuwe anderhalvemetermaatschappij. Als er acht uur slaap in een nacht zitten en een droom maar een paar seconden duurt, dan heb ik aardig wat mogelijkheden om morgenochtend wakker te worden met een volledig uitgedacht plan. Lucid dreaming noemen ze dat; verlicht dromen. Op voorhand jezelf voornemen wat je wilt dromen. Ik doe mijn best en ik hoop dat er in al die seconden van dromen een paar goede bijzitten, die mij morgen of overmorgen verder op weg helpen.