Mama Corona

In mijn hoofd vier ik een minidisco. In mijn eentje – no worries – ik heb niemand anders uitgenodigd. Vandaag zijn er namelijk iets minder besmettingen bijgekomen dan gisteren. Dat betekent dat mijn blog 22 woorden minder heeft dan gisteren. Wordt Nederland vanaf vandaag beter?

Vannacht heb ik mijn slaaptekort een beetje ingehaald. Dat is een voordeel van deze isolatie situatie, dat je niet op uur en tijd ergens heen hoeft. HET virus lijkt een bezorgde moeder, die erop toeziet dat dochterlief wel genoeg slaapt. Gelukt Mama Corona, dus ga nu maar weer weg!

Vandaag staat in het teken van wachten op DE persconferentie. Mogen we morgen nog naar buiten? Ik woon op de negende verdieping in een studio van 24 vierkante meter, omgeven door ramen. Indien we niet naar buiten mogen word ik gefrituurd en zal ik eindigen als frikandel. Ik vraag me af hoe het leven zou zijn zonder zon op mijn gezicht en zonder frisse lucht. Van Corona word je fysiek ziek, maar als we niet meer naar buiten mogen, liggen we straks fysiek EN mentaal onderuit. In spanning wacht ik de persconferentie af.

Jeej; we hoeven niet binnen te blijven! Maar dan: een verbod op alle samenscholingen – waaronder voorstellingen – tot 1 juni. SLIK. Mijn voorstelling op 5 april was al uitgesteld, maar nu zullen ook mijn voorstellingen op 19 april en op 3 mei niet op die datum plaatsvinden. Het nieuws slaat in als een bom. Mijn hoofd ploft uitelkaar. Ik raap mijn hersenhelften bij elkaar. Probeer ze weer connectie met elkaar te laten maken. Dan gaat bom nummer twee af. Want ik realiseer me dat ik zelf tot juni ook nog niet kan optreden en niet kan lesgeven. Kortom; voorlopig nog geen werk of inkomsten. Au, dat doet pijn!

Op facebook zeggen dansdocenten dat hun studio misschien WEL per 6 april open mag, want dat is immers geen voorstelling. Wat? Er wordt toch heel duidelijk gesteld; GEEN SAMENSCHOLINGEN? Dat zijn dan toch ook geen danslessen? In het woord zelf zit nota bene ‘school’! Niet samenkomen dus tot en met 1 juni of je nu wel of geen dansschool hebt. Heftig nieuws ja. Verklaar me maar voor gek, maar toch vind ik het beschermen van ouderen en zwakkeren belangrijker dan het openen van een dansstudio.

Ik denk aan mijn vader en moeder. Ik wil voor hen zorgen, zoals zij ook voor mij gezorgd hebben. Wat er ook gebeurt in de wereld, bij hen voel ik me altijd veilig. Als ik mijn knieën kapot viel, deden zij er een kusje op. Als ik financieel wat minder heb, helpen ze waar dat kan. En als ik bij hen ben hoef ik zelf niet te koken. Nou Mama Corona; neem daar maar eens een voorbeeld aan! Van binnen doet alles pijn, maar in plaats van een kusje geef je me een onveilig gevoel. Welke moeder trekt de bankrekening van haar dochter nou leeg? Of is zo jaloers dat ze ervoor zorgt dat ik mijn eigen vader en moeder niet kan zien. Het minste wat je zou kunnen doen, Mama Corona, is een keer lekker koken. Maar ik heb liever niet dat je bij me langskomt. Sterker nog; ik hoop dat je door de grond zakt, opgaat in het niets en dat ik je nooit tegenkom!