Met dank aan de NS

Sinds vandaag ben ik officieel geen klootjesvolk meer. Ik hoor eindelijk bij de elite van de bevolking. Ik reis vanaf nu chique eersteklas met de trein, want ik heb mezelf een chipkaartupgrade gegeven. Cadeautje! Omdat ik het waard ben. Het was gelukkig wel een gratis upgrade.

Het kwartje viel vanochtend: tot 1 juni komt er echt geen controleur langs om mijn chipkaart te controleren. En dus ga ik prinsesheerlijk in de eerste klas op reis. Niet dat het feitelijk heel erg veel uitmaakt, maar het is vooral het Hollandse gevoel van ‘voor een dubbeltje op de eerste rang zitten’, dat mij doet stralen als een meisje dat een extra bolletje op haar ijsje krijgt: bevoorrecht, want niemand anders krijgt nu een extra bolletje.

Ik zou bijna nog lekker willen gaan toeren door heel Nederland – zonder steden te bezichtigen, gewoon lekker hele dagen van trein naar trein – om tot 1 juni maximaal te profiteren van mijn gratis upgrade. Maar dan zou het toch wel weer een dure upgrade worden. Fijn dat niemand anders op dit idee lijkt te zijn gekomen. Ik ga er trouwens wel vanuit dat dit onder ons blijft. Anders voel ik me niet bevoorrecht meer.